Raczej nie spotkałam się z człowiekiem, który z radością przyjąłby informację o nieuleczalnej chorobie. Każdy z nas chce być zdrowy i cieszyć się pełnią życia, ale nie da się przejść przez codzienność bez cierpienia – jest ono cenną perłą, której możemy nadać właściwy i niepowtarzalny sens.
Cierpienia nie da się uniknąć, nie da się go zlekceważyć. Można obrazić się na cały świat i pogrążać w coraz to większej rozpaczy, ale też można cierpienie ofiarować w określonej intencji, tak by się ono „nie zmarnowało”. Czasami zastanawiamy się nad prezentami dla bliskich, czy znajomych, ale są takie prezenty, które przynoszą korzyść niewymierną, które są niewidoczne dla oczu, ale leczą duszę.
Jako siostra misyjna od samego początku chciałam wyjechać do Afryki. Niestety choroba mi to uniemożliwiła, ale misjonarzami możemy być wszędzie tam, gdzie jesteśmy, dlatego ja swoje cierpienia ofiarowuje za misyjne dzieło kościoła i dziś także was do tego gorąco zachęcam.
MISYJNE APOSTOLSTWO CHORYCH jest inicjatywą powstałą dzięki Papieskim Dziełom Misyjnym skierowaną do wszystkich osób cierpiących, które doświadczają bólu nie tylko fizycznego, ale również psychicznego, czy duchowego.
Idea zaangażowania chorych w misyjne dzieło Kościoła zrodziła się w Bloemendaal w Holandii, a jej inicjatorem był ks. Jakub Willenborg. Kiedy w roku 1925 kanonizowano św. Teresę od Dzieciątka Jezus, patronkę misji, zorganizował dla swoich chorych parafian dzień poświęcony misjom. Chorzy zapragnęli włączyć swoje ludzkie cierpienia w zbawcze misterium Chrystusa, ofiarując je za misje i misjonarzy. W tym samym roku odbywał się w Rzymie Kongres Misyjny. Postanowiono wówczas, by również ludziom chorym zaproponować wspieranie misji. Wkrótce we Włoszech powstało Misyjne Apostolstwo Chorych.
Chory jest misjonarzem, gdy modli się za:
Misjonarzy
Powołania Misyjne
Szerzenie Królestwa Bożego
na ziemi
Zbawcza wartość każdego cierpienia, przyjętego i ofiarowanego z miłością, wypływa z Ofiary Chrystusa. Misjonarzowi w jego ofierze winni towarzyszyć wierni i podtrzymywać go własną ofiarą. Przez taką ofiarę chorzy stają się sami misjonarzami (RMis 78).
„Gdyby każdemu z nas powiedziano, że umrze w środę po południu, i to niezależnie od tego, czy jest chory czy zdrowy, to nie byłby ucieszony bliską perspektywą odejścia. Jak to w sobie przepracować? Jak nie poddać się rozpaczy, kiedy dowiemy się o czymś potwornym, co dzieje się na przykład w naszym ciele? To jest pytanie, które sobie – uwierzcie mi! – niemal codziennie stawiam: Jak pogodzić się z przychodzącymi w ciężkiej chorobie informacjami – czasem dobrymi, czasem złymi? Jak nie dać się zepchnąć w otchłań rozpaczy? Jak nie zgorzknieć?”
ks. Jan Kaczkowski
Zobowiązania członków Misyjnego Apostolstwa Chorych
- ofiarowanie cierpień w intencji misji i misjonarzy oraz nowych powołań misyjnych
- modlitwa w intencji Kościoła Misyjnego,
- dawanie przykładu żywej wiary w swoim otoczeniu,
- szerzenie idei misyjnej Kościoła i Misyjnego Apostolstwa Chorych w swoim środowisku.
Każdy kto by miał pragnienie dołączenia do Misyjnego Apostolstwa Chorych prosimy o e-mail: siostryssps@gmail.com w temacie należy wpisać “Misyjny Duch – mocą cierpienia”, a w treści pragnienie ofiarowania cierpień w intencji misji. Aby otrzymać folder Misyjnego Apostolstwa Chorych, prosimy o podanie adresu pocztowego.
Aby dołączyć do akcji, można też napisać tradycyjny list na adres:
Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego, ul. Pisarka 16, 39-300 Mielec. Z dopiskiem: “Misyjny Duch – mocą cierpienia”
W każdy pierwszy poniedziałek miesiąca w kościele p.w. Ducha Świętego w Mielcu o godz. 17.30 (od maja do sierpnia o 18.30) sprawowane jest nabożeństwo do Ducha Świętego, a następnie odprawiona Msza Święta zbiorowa również w intencji chorych na układowe zapalenia naczyń oraz Stowarzyszenia Vasculitis. Zachęcamy do udziału poprzez transmisję na żywo, która dostępna jest na kanale YouTube – Parafia Mielec.
